Download onze gratis checklist
Vul je gegevens in en ontvang gratis onze checklist met zaken welke je moet regelen bij het beëindigen van een relatie.
Oops! Something went wrong while submitting the form.
sluiten
Binnen 2 minuten weten of een testament voor u belangrijk is? Ontdek het met de Testamentcheck!
Vul je gegevens in en ontvang gratis onze checklist met zaken welke je moet regelen bij het beëindigen van een relatie.
Bij het kopen van een woning komt nogal wat kijken. Zeker bij een oudere woning. In een advertentie op Funda of in de koopovereenkomst kun je bijvoorbeeld termen tegenkomen als een ‘ouderdomsclausule’ of de zin ‘As is, where is’. Ze hebben vaak te maken met al dan niet verborgen gebreken van een woning. Je kunt risico lopen als je er zonder meer mee akkoord gaat. Zorg ervoor dat je precies weet waar je straks voor tekent. Een notaris kan je daarbij helpen.
Bij de verkoop van een oudere woning kan de verkoper extra bepalingen in de koopovereenkomst laten opnemen om in bepaalde gevallen zijn aansprakelijkheid te beperken. Zo’n bepaling heet een clausule. Voorbeelden hiervan zijn de ouderdomsclausule, de asbestclausule, de ‘as is, where is’-clausule en de niet-zelfbewoningsclausule. Deze bepalingen staan niet standaard in een modelkoopovereenkomst die veel makelaars hanteren. Op verzoek van de verkoper en/of op aanraden van diens makelaar kunnen deze uitzonderingen aan de koopovereenkomst worden toegevoegd.
De ouderdomsclausule wordt gebruikt om de koper te informeren over de leeftijd van de woning. Het geeft aan dat de koper bekend is met het feit dat oudere woningen vaak gebreken hebben die niet altijd zichtbaar zijn. De aansprakelijkheid van de verkoper wordt door de opname van een ouderdomsclausule beperkt mochten er zich na de verkoop (verborgen) gebreken voordoen. Het gaat hierbij om gebreken waarvan de verkoper niet op de hoogte was ten tijde van de verkoop.
De asbestclausule is een bepaling die wordt opgenomen in de koopovereenkomst van huizen die gebouwd zijn voor 1980. In die periode werd relatief veel asbest gebruikt. De clausule geeft aan dat er asbest kan zijn in de woning en dat de koper bekend is met de speciale maatregelen die genomen moeten worden als het asbest verwijderd moet worden. Bij het kopen van een woning met deze clausule, verklaar je dat je weet dat er asbest in de woning aanwezig kan zijn en dat je de verkoper niet aansprakelijkheid stelt voor de gevolgen daarvan. Als de verkoper wel weet dat er asbest in de woning verwerkt is dan moet hij dat melden.
De clausule ‘as is, where is’ wordt gebruikt in koopovereenkomsten van woningen om zo min mogelijk garanties te geven aan een koper. Het betekent letterlijk dat het vastgoed door de koper wordt gekocht in de staat waarin het zich bevindt en waar het zich bevindt. Deze clausule is bijvoorbeeld te vinden bij woningen die grondig gerenoveerd moeten worden.
Niet elke verkoper heeft zelf in de te verkopen woning gewoond. Bijvoorbeeld als een woningcorporatie of belegger een voormalige huurwoning verkoopt. Dan kan de niet-zelfbewoningsclausule worden gebruikt. Dat betekent dat de verkoper niet op de hoogte is van eventuele gebreken die wel bekend zouden zijn als iemand wel zelf in de woning heeft gewoond. Ook hiermee probeert de verkoper zijn aansprakelijkheid te beperken.
Krijg je met clausules in een koopovereenkomst te maken, dan is het belangrijk om risico’s en mogelijke gevolgen te realiseren. Het is dan ook verstandig om je tijdig te laten adviseren – bijvoorbeeld door een notaris – over de in de koopovereenkomst opgenomen clausules.
In een samengesteld gezin heeft minimaal een van de twee partners kinderen uit een andere relatie. Mogelijk ontstaat er een hechte band tussen de nieuwe partner en de kinderen. Het kan voelen alsof het eigen kinderen zijn. Dan is het fijn als ook die kinderen goed achtergelaten worden wanneer u of uw partner overlijdt. Wat regelt het erfrecht over een samengesteld gezin en wat is het belang van een testament binnen een samengesteld gezin?
In het Burgerlijk Wetboek Boek 4 is het erfrecht geregeld. In artikel 10 lezen we dat na het overlijden de echtgenoot en de eigen kinderen in eerste instantie de erfgenamen zijn. Daarna volgen de ouders van de erflater, samen met de broers en zussen van de persoon die is overleden. Vervolgens worden de grootouders aangemerkt als erfgenaam en tot slot volgen de overgrootouders van de erflater. Zijn er kinderen of heeft de erflater een echtgenoot, dan betekent dit dat de familieleden die daarna in de wet zijn genoemd, volgens de wet geen erfgenaam zijn.
Stel dat Annemarie uit haar relatie met Bernard twee kinderen heeft: Cornelis en Dora. Egbert heeft uit zijn relatie met Francien ook twee kinderen: Geraldine en Herman. Annemarie en Egbert trouwen en krijgen samen nog een dochter: Inge. Na een aantal gelukkige jaren overlijdt Egbert. Er zijn nu vier wettelijke erfgenamen: zijn partner Annemarie en zijn eigen kinderen Geraldine, Herman en Inge.
Ja, dat kan, maar dat is in de wet dus niet automatisch geregeld. Leeft u samen in een samengesteld gezin en wilt u dat uw stiefkinderen ook erfgenaam zijn bij uw overlijden, dan regelt u dit in een testament bij de notaris. In een testament kiest u zelf wie u als erfgenaam wilt aanwijzen. Dat kunnen alle kinderen van de nieuwe partner zijn, maar ook slechts een selectie. Is er geen testament, dan erven alleen de wettige erfgenamen.
Omdat binnen een samengesteld gezin de stiefouders en stiefkinderen op grond van de wet niet automatisch erfgenamen zijn, is het belangrijk om dit in een testament te regelen, wanneer u dit anders wenst. Wist u trouwens dat ook stiefbroers en stiefzussen op grond van de wet niet automatisch elkaars erfgenaam zijn? Ook zij moeten langs bij de notaris als ze dit graag anders zien.
Was er al een testament ten tijde van de vorige relatie, dan is het belangrijk om dit na de scheiding te herzien, zodat de nieuwe partner niet met lege handen achterblijft en de ex-partner er op grond van het testament met de erfenis vandoor gaat. Uw notaris kan u hierover informeren.
Zoals we hierboven al vertelden, zijn alleen de echtgenoot en de eigen kinderen volgens de wet erfgenamen. Bent u dus niet getrouwd en heeft u geen geregistreerd partnerschap met uw nieuwe partner, dan bent u dus wettelijk gezien geen erfgenaam als uw partner overlijdt. Dit kan grote gevolgen hebben, bijvoorbeeld als u in een koophuis woont dat enkel op naam van uw partner staat. In dat geval bent u geen erfgenaam en betekent dit dat u de woning moet verlaten.
De notaris kan u adviseren over het opstellen van een testament en helpt u om na te denken over alle onderdelen die u in een testament kunt opnemen, zodat u niets vergeet. Wilt u een testament opstellen, dan kan dit ook alleen bij de notaris. Belangrijk daarbij is dat de notaris vaststelt dat u niet gedwongen wordt bij het opstellen van het testament en dat het echt uw wil is wat er op papier gezet wordt. De notaris schrijft het testament na uw ondertekening in bij het Centraal Testamentenregister en zorgt ervoor dat het originele testament zorgvuldig wordt bewaard.
Als er na het overlijden nog een ouder achterblijft die het kind heeft erkend of op grond van de wet automatisch als gezaghebbende ouder is aangemerkt, dan krijgt deze ouder de voogdij. Is deze ouder er niet en is hierover niets geregeld in een testament, dan beslist de Raad voor de Kinderbescherming wie de voogdij over het kind krijgt. Wilt u dat uw nieuwe partner bij uw overlijden voor uw kind(eren) kan blijven zorgen, leg dit dan vast in uw testament.
Is uw gezin samengesteld en wilt u meer informatie over het opstellen van een testament, neemt u dan contact op met HJ Notariaat.
Een notariële akte: u heeft er vast wel eens over gehoord of mee te maken gehad. Als u een huis kocht of een testament liet opstellen bijvoorbeeld. Om afspraken vast te leggen, vereist de wet soms om de notaris te bezoeken. Ook voor niet-verplichte zaken kunt u ervoor kiezen deze in een officiële akte laten vastleggen. Alles over de notariële akte, zoals de voordelen, kenmerken en bijzonderheden, leest u in dit artikel.
Een notariële akte is een document met daarin bindende, rechtsgeldige afspraken. Doordat deze afspraken op papier zijn gezet door een notaris, is iedereen verplicht zich hieraan te houden. Stel dat dat onverhoopt niet gebeurt en er onderling niet uitkomt, kunt u met de akte naar de rechter stappen.
In de Nederlandse wet is een notariële akte voor een aantal situaties verplicht gesteld. Anders zijn die eenvoudigweg niet geldig. Het gaat om onder meer:
De notaris heeft de bevoegdheid om een notariële akte op te stellen. Als juridisch specialist informeert en begeleidt de notaris de betrokkenen, zoals de koper en de verkoper. Wat de notaris nog meer doet, is het vaststellen van de identiteit en de wilsbekwaamheid van degenen die betrokken zijn. In een gesprek met u achterhaalt de notaris wat u wilt regelen. Daarbij let een notaris zowel op de zakelijke kant als op uw privésituatie. Als alle afspraken helder zijn, zorgt de notaris voor het bindend vastleggen van alle afspraken in de akte.
U kunt bij het opstellen en tekenen van een notariële akte ook te maken krijgen met een zogenaamde kandidaat-notaris. Deze kandidaat-notaris heeft ook de universitaire opleiding notarieel recht afgerond, maar is niet bij Koninklijk Besluit tot notaris benoemd. Daardoor heeft de kandidaat-notaris alleen dezelfde bevoegdheden als de notaris als eerstgenoemde als waarnemer van de notaris is aangewezen. Op juridisch vlak staan beiden aan elkaar gelijk.
Een notariële akte heeft een aantal kenmerken die niet gelden voor ‘gewone’ overeenkomsten. Zo geldt een door een notaris opgestelde akte als bewijsmiddel bij de rechter. Verder bewaart de notaris de akte in een (digitale) kluis. Daardoor raakt deze nooit verloren.
Een notariële akte heeft daarnaast een aantal bijzonderheden. Ten eerste staat de datum van de akte vast nadat de notaris en de betrokkenen de akte hebben getekend. Heeft u een akte laten opmaken, dan ontvangt u een kopie (een zogeheten ‘grosse’) om te kunnen aantonen dat de afspraken zijn gemaakt.
Stel bijvoorbeeld dat u een huis verkoopt en een koopprijs in een notariële akte hebt opgenomen. Wanneer de koper zich niet aan de betalingsverplichting houdt, kunt u met de kopie direct actie ondernemen zonder eerst naar de rechter te hoeven stappen. Met andere woorden: de notariële akte vormt de basis voor executie. Denk aan het verkopen van goederen van de schuldenaar. Dit geldt voor ieder soort notariële akte.
Anders dan een advocaat, is de notaris een onpartijdige deskundige. Kortom: deze is er niet voor één partij, maar behartigt de belangen van alle betrokkenen. Tot slot blijft de akte eeuwig bewaard. Als een notaris stopt, neemt de vervanger deze over.
Een notariële akte geeft u dus duidelijkheid en zekerheid over gemaakte afspraken. In sommige gevallen is het niet verplicht om een notariële akte op te stellen, maar wel verstandig. Dat kan bijvoorbeeld zijn als u gaat samenwonen of een schenking ontvangt.
Dit soort situaties onderling regelen in een zogenaamde onderhandse akte kan ook, maar heeft een aantal nadelen. Zo staat u sterker bij de rechter met een notariële akte, kunt u een onderhandse akte kwijtraken en is er discussie mogelijk over de wilsbekwaamheid van (een van) de ondertekenaars.
U maakt een afspraak bij een notaris. Het is handig om u alvast voor te bereiden door de relevante documenten door en mee te nemen. De notaris stelt u tijdens het gesprek vragen die nodig zijn om de akte volgens de juiste feiten op te stellen. Vervolgens stelt de notaris de akte op en tekenen de betrokken partijen en de notaris de akte. Een kopie van de akte krijgt u mee naar huis.
.svg)